West Coast )part 2)

Ningaloo Reef (dinsdag-woensdag-donderdag 7-8-9 februari)
Goed, de volgende dag koers gezet naar Coral Bay, dat samen met Exmouth een beetje dé plaatsen zijn om het Ningaloo Reef te bekijken. Ja behalve het Barrier Reef heeft Australie nog een flink rif, en dat is deze. Iets kleiner, veel minder druk en vaak vlak bij het strand dus je kunt er zo heen zwemmen. Volgens sommigen is het ook mooier dan het Barrier Reef, maar wij waren er niet zodanig van onder de indruk. Mooi, maar niet geweldig.

Desondanks hebben we wel leuke dagen gehad. In Coral Bay (leuk dorpje, veel backpackers enzo) hebben we een flinke middag gesnorkeld, en de dag erna zijn we wezen duiken. Na anderhalf jaar werd het wel weer eens tijd om de onderwaterwereld te gaan bekijken, en dan kon natuurlijk prima hier.

De eerste duik was een fijne, niet al te spannend en intensief maar gewoon een lekkere om er weer even in te komen. Weer even wennen, het gevoel krijgen, enz. En oh wat was het lekker! De kleurigheid viel ons wat tegen maar het was gewoon zo fijn om weer onder water te zijn! Zo relaxed, apart en gaaf.. heerlijk!

Na de eerste duik stond het hoogtepunt van de dag op het programma, de Manta Rays! Die enorme dieren (3-4 meter breed, lengte misschien 4-5 meter, hoogte verwaarloosbaar) zitten hier het hele jaar en zijn voor veel duikers een doel, samen met dolfijnen, whale sharks etc. Gelukkig voor ons zijn ze ongevaarlijk, en zo groot dat je ze met dit heldere water goed kunt spotten vanuit een vliegtuig. Dat vliegtuig vertelde aan de boot waar ze waren, en zo konden wij ze vinden. We waren in 2 groepen verdeeld en zijn om en om (en later tegelijk, toen er 2 Manta’s waren) 4x het water in geweest om ze al snorkelend te volgen, en man wat indrukwekkend! Zo gracieus als ze door het water lijken te zweven, echt super. De eerste 2x zwommen we erboven terwijl de Manta over de bodem zwom, waardoor ‘ie niet heeeel duidelijk te zien was, maar toch cool. De haai van dik 3 meter die we tegenkwamen was ook best indrukwekkend trouwens.

De derde keer was misschien wel het gaafste, toen het beest op een meter diepte op ons af zwom en daarna een prachtige bocht maakte. De laatste keer was de langste. Steven heeft er zo’n 10 minuten vlak boven, achter en naast gezwommen en Ramona ook een paar minuten.

Maar wat een ervaring zeg! Zulke haast onwerkelijke, maar schitterende dieren, zo groot, zo gracieus.. Echt top!

Na die prachtige ervaring stond ons nog een duik te wachten, waarbij de haaien het hoogtepunt waren. Op het rif waar we doken is een cleaning station, een soort rots waar kleine visjes zwemmen die de parasieten en bacteriën van de haaien af knabbelen. Volledig natuurlijk allemaal en prachtig om te zien. Zo’n haai komt aanzwemmen, steekt zijn snuit de lucht in, opent zijn bek en die cleaning visjes gaan dan zijn kaak schoonmaken enzo, zo grappig!

De haaien leken het ook wel fijn te vinden, want er zaten er een stuk of 10-15 daar. Allemaal ongevaarlijk en niet de grootste van allemaal (1-2 meter) maar toch was het wel erg indrukwekkend. En ze zwommen ook niet weg van ons (wat de meeste haaien doen) dus we kregen mooi de kans ze eens goed te bekijken. Verder natuurlijk nog een hoop mooie andere dieren gezien, waarvan sommigen alleen maar hier leven. Pretty cool!

De boottochtjes naar de plekken waren natuurlijk ook weer leuk. Prachtig blauw en helder water, witte stranden langs de kust, en tig schildpadden, 4 dolfijnen en een tiger shark. Genoeg moois hier dus, en het Ningaloo Reef is ook zeker een mooie! En lekker dicht bij de kust, dus je bent weinig tijd kwijt aan varen. Maar mooier dan Thailand of het Barrier Reef? Nee, dat niet. Al hebben ze hier dan weer het hele jaar Manta Rays, meer schildpadden, en een paar maanden per jaar ook Whale Sharks…

Onze laatste dag Ningaloo hebben we bij het deel van het rif bij Exmouth doorgebracht. Op een aantal plekken kun je goed snorkelen vanaf het strand, en dat hebben we dan ook gedaan. Wederom veel leuks gezien, Ramona was alleen niet zo blij met de haaievin die ineens vlakbij ons boven water kwam. We hebben ‘m verder niet meer gezien trouwens.

Going inland
Na het Ningaloo reef hebben we de kust even gedag gezegd. Er waren twee opties qua route, langs de kust met veel havens en industrie, of binnendoor via Karijini National Park. Tevens dus de serieuze hitte in (aan de kust is het nog wel uit te houden), we hebben geen thermometer bij maar het zit ergens rond de 40 graden. Best klote als je dan geen strand in de buurt hebt om in te springen.

Dus ja, dan moet je slim omgaan met daglicht! Dus 5.45 opgestaan zodat we de 700km naar Karijini in ieder geval deels konden doen voordat het te heet werd. Missie geslaagd overigens, tussen 12 en 4 hebben we een uurtje of 2 bijna niets gedaan behalve wat rondhangen in een dorpje. Eind van de middag zijn we een kloof van Karijini in gegaan om even lekker te zwemmen in de waterval, en de volgende ochtend om 07.00 nog wat lookouts enzo gedaan. We hadden graag meer van het park gezien, maar helaas is het meeste afgesloten omdat de cycloon er hier een week geleden een zooitje van heeft gemaakt. Wel een prachtig park trouwens, met ineens opduikende, enorm diepe kloven. Rode rotsen, rood zand, veel groene begroeiing en veel wildlife.
Inmiddels zijn we doorgereden naar Broome, wat nog een heel avontuur was. Niet alleen omdat het 900 km was, maar ook omdat we onze slaapplek midden in de nacht maar weer verlaten hebben. Auto’s die aan komen rijden en meteen hun lichten uit doen, geschreeuw, vage lui.. Niet echt veilig.
In Broome hebben we tijdelijk even ons kamp opgezet op een camping. Even wassen, internetten en de hitte ontvluchten in het zwembad. :) Geen cyclonen in de buurt trouwens!

The changing land
Met dat we het rif achter ons hebben gelaten, zitten we alweer over de helft van West Australie. De tijd gaat ongemerkt toch best hard, al zijn we stiekem toch alweer bijna 5 weken weg. Maar toch. Aan de ene kant lijkt alles zo kort geleden, maar ondertussen hebben we moeite met onthouden wat we 4 dagen geleden gedaan hebben. Zoveel indrukken, andere plekken en andere belevenissen, het is gewoon lastig bij te houden.

Maar WA is dan ook enorm. Als het een apart land zou zijn, zijn het qua grootte het 10e land van de wereld zijn! Om je maar even een idee te geven. En daar rijden wij dus met een weekje of 3-4 doorheen. Best snel eigenlijk als je erover nadenkt. Maar aan de andere kant zien we genoeg diversiteit. We rijden grofweg vooral noordelijk in WA, en dat betekent richting de tropen. De Tropics of Capricorn (steenbokskeerkring?) ligt alweer dagen achter ons en we zitten nu in het cyclone season. Veel merken we daar overigens verder niet van, afgezien van wat bordjes, waarschuwingen, en plassen langs de weg. Want geen cycloon = stikheet en kurkdroog, het is dan ook lastig voor te stellen dat het hier net zo goed met bakken naar beneden had kunnen vallen. Een regenbuitje zou stiekem best lekker zijn.

Maar al rijdend zien we het landschap om ons heen wel constant veranderen, en dat is erg boeiend. In het oosten veel graan en akkers, op de Nullarbor helemaal niets, daarna de bossen van het zuidwesten en de stranden van de westkust. Inmiddels worden we steeds meer omringd door prachtig rood zand, veel groen dankzij het regenseizoen, en rotsige heuvels. De vlaktes liggen achter ons, in plaats daarvan kloven en canyons. De combinaties zijn prachtig trouwens. Rode bergen met veel groen erop en rauwe, brandende hitte die het leven lijkt doen stilstaan tussen 12 en 3. ’s Ochtends en eind van de middag zien we talloze grote en kleine hagedisjes en andere reptielen op en langs de weg, ’s avonds kangaroo’s, aan de westkust veel emu’s. Vliegjes en motjes zien we niet meer, wel weten de muggen ons steeds beter te vinden. Wat niet verandert is de geur van rottende kangaroo’s langs de weg. Dode dieren worden hier niet echt opgeruimd, dus soms ruik je ze al voor je ze ziet. Of het ligt er al zo lang dat je alleen een geraamte ziet, ook best apart.
Over geur gesproken. De bosbranden zijn hier relatief normaal, en in de winter worden ze vaak expres aangestoken door de lokale overheden om bufferzones te creeren als er in de zomer serieuze branden zijn. Regelmatig rijden we dus door zwartgeblakerd bos, soms met de geur van verbranding en open haard nog tussen de bomen. Het lijkt heel zielig, maar het is gelukkig slechts een onderdeel van de natuurlijke cycle. Dat zie je ook, de meeste zwartgeblakerde bomen hebben gewoon weer blaadjes. De natuur herstelt zichzelf wel weer.

Minder vliegjes en motjes dus, onze voorruit blijft steeds schoner. Wel staan we na elke rit de enorme sprinkhanen uit de bumper te prutsen. Pok pok pok hoor je continue. Op Karel na dan. Karel was op de ruitenwisser gaan zitten bij een parkeerplaats, deed zijn behoefte toen we weg wilden rijden en heeft een kleine 30 km meegelift. Wij reden 80 maar hij had geen enkele moeite te blijven zitten, draaide zelfs nog 2x om. Een aparte ervaring, ook voor hem denk ik. Het concept glas begreep ‘ie in ieder geval nog niet echt.

Ondanks alle reptielen hebben we ’s ochtends geen schoongegeten en gelikte auto trouwens. Kennelijk zitten ze liever in de zon, te wachten tot wij langs komen zodat ze kunnen laten zien hoe mooi ze zijn. Want dat zijn ze! Sommigen zo klein als je hand, sommigen meer dan een meter lang. Met hun karakteristieke loopjes maken ze ons altijd weer aan het lachen, en ons weer beseffen dat we niet op weg zijn van Rotterdam naar Den Haag ofzo, maar als kleine stipjes door Australie trekken. Bijzonder, zoals de hele outback eigenlijk is. Enorme leegtes hebben ook het voordeel dat je ver kunt kijken, en dat geeft soms prachtige vergezichten. De zonnestralen achter enorme wolken vandaan, midden op de dag vaak schaapjeswolken, en een prachtige regenboog met donkere onweerswolken op de achtergrond. Dat zijn van die dingen waar je geen genoeg van kunt krijgen :)
Wat een heerlijk land is dit toch!

Kaart
Ja, de kaart is weer bijgewerkt :) Zie http://yellowgreenkiwis.reislogger.nl/kaart/ voor een supercoole grafische weergave van onze trip. Ofzo :)

Foto’s
Jaja, er staan weer nieuwe picca’s online!
- Check http://www.facebook.com/media/set/?set=a.3090889718644.2149666.1456021796&type=3&l=16827739df voor foto’s van Sydney in de periode dat we er woonden (onder andere oud en nieuw)
- Check http://www.facebook.com/media/set/?set=a.3091431092178.2149669.1456021796&type=3&l=73e6796790 voor foto’s van de Blue Mountains
- Check http://www.facebook.com/media/set/?set=a.3098402466458.2149764.1456021796&type=3&l=6759110901 voor foto’s van Canberra
- Check http://www.facebook.com/media/set/?set=a.3098435707289.2149765.1456021796&type=3&l=fc6301936a voor foto’s van Melbourne
- Check http://www.facebook.com/media/set/?set=a.3162048097559.2150798.1456021796&type=1&l=239e6c4f51 voor foto’s van The Great Ocean Road
- Check http://www.facebook.com/media/set/?set=a.3162208541570.2150800.1456021796&type=3&l=5832d3e4d8 voor foto’s van de Grampians


Liefs van ons