Touring Asia

Zo, daar zijn we weer ;-) diverse landen en km’s later, en niet de minste!

Na ons laatste blogje in Australie hebben we de laatste dingetjes gedaan, lekker geslapen aan het strand van Dee Why en de bus gepoetst. Verder nog even het Opera House en de stad gedag gezegd, en via de Harbour Bridge naar Bart gereden (Bart gaat de bus voor ons verkopen) Ook nog snel even kijkers gehad maar die hebben helaas niets meer van zich laten horen. Doordat het hele kijk- en proefrijden wat langer duurde waren we nog aardig laat voor de vlucht. En geen geld in de portomonnee voor een buskaartje! Gelukkig was de chauffeur coulant. Al althans, hij vroeg op het eindpunt waarom we in hemelsnaam nog steeds in de bus zaten en niet bij een ATM waren uitgestapt. We hebben maar wat vriendelijk gelachen.

Taipei
Dankzij de directe trein nog lekker bijtijds op het vliegveld, de lokale papierhandel afgehandeld en instappen maar! Weg uit Australie, gemengde gevoelens, maar ook weer nieuwe avonturen voor de boeg. De 9-uur vlucht naar Taipei ging verrassend soepel en smooth, en ook het hostel vonden we deze keer wel snel. We bleken ook nog eens in de buurt te zitten waar we stiekem wel heen wilden, wat een bonus! 2e keer dat we daar uitkwamen zonder dat we het beseften toen we boekten. Taipei is een moeilijke stad.

Overdag weinig gedaan eigenlijk. Gewacht en online geweest tot we de kamer in konden, paar winkeltjes bezocht en garantie geclaimd op Ramona’s koffer. Ze wilden eerst niet toegeven maar toen de politie erbij kwam (zelfs die sprak overigens geen engels) hebben we met degelijke korting een nieuwe kunnen kopen. Om te vieren dat we eindelijk weer in een land waren waar we het bier konden betalen hebben we daar meteen maar goed gebruik van gemaakt. Kon ook prima want het was een hostel met koelkast en we hadden een eigen kamer. En wat voor een! Het hostel was ‘enigszins’ gethematiseerd hehe. Werkelijk alles was met luipaarden-print. De muren, het plafond, de dekbedden, you name it. Niet te lang naar kijken want je werd er gek van ;-) Maar wel erg leuk en gezellig. En dan ook nog een hartstikke grappige eigenaresse, we hebben ons dood gelachen.

Onze 2e dag in Taipei waren we wederom niet bijster actief, alleen naar het museum of Contemporary Art geweest en de 4 metrohaltes bovengronds terug gelopen. Lekker beetje slenteren en sfeer proeven, heerlijk! Ook een flinke doos spullen ingepakt die ons via zee achterna reizen, scheelt weer sjouwen en bijbetalen in de Filippijnen.

Filippijnen
Aansluitend weer terug naar het vliegveld, voor onze fantastische vlucht naar Manila. Van 1.25 tot 3.35 ofzo, dus meer dan een uurtje slaap (opgevouwen in het vliegtuig) zat er niet in. Gelukkig konden we in Manila om 05.00 meteen onze kamer in en hebben we nog 5 uurtjes geslapen. 3 nachten voor de prijs van 2 zeg maar :)

Onze eerste indrukken van Manila verschilden enigszins. Ramona vond het allemaal wel cool, Steven was wat meer terughoudend. ’s Nachts aankomen in een stad die je niet kent met best wel wat armoede en pauperheid, das geen ideale combinatie voor een positieve eerste indruk. Maargoed, ook dat hoort erbij! Dat de taxichauffeur ons grandioos probeerde op te lichten is ook wel een beetje part of the game. Gelukkig kennen we dat spelletje inmiddels wel een beetje, dus we hebben gewoon de normale prijs betaald.

Afijn, na een paar uur bijslapen waren we er weer klaar voor! Even door de buurt gelopen, online geweest, gepind en ready to go. Omdat het in de Filippijnen Holy Week was, was bijna alles dicht dus we hebben ons vermaakt op een locale markt. Spotgoedkoop, stervens druk en bloedheet, dus het ging allemaal niet vanzelf. Een beetje overweldigend allemaal. Het verkeer ook trouwens. Druk, chaotisch, vies, uitlaatgassen, herrie. Echt een rommeltje, met amper stoplichten ook. We zijn heen en weer naar de markt geweest met een Jeepney, de lokale vorm van busvervoer zeg maar. Een Jeepney is een verlengde jeep, met achter de voorstoelen 2 lange banken aan de zijkant, waar in totaal een mannetje of 8 per bank op past. Ze rijden vaste routes (waarheen precies staat op kartonnen bordjes die achter de voorruit hangen), betalen doe je door het geld door naar voren te geven naar de bestuurder, ze zijn langzaam, maar zien er wel creatief uit allemaal. Verschillende kleuren, namen, plaatjes en spreuken staan erop. Lekker creatief. En een heel apart vervoersmiddel.

Na deze toch wel pittige dag hebben we niet veel meer gedaan, beetje in het hostel gehangen. De volgende dag naar de oude stad geweest, een stuk met muur eromheen wat de Spanjaarden geloof ik ooit gebouwd hebben. Was wel leuk op zich, en de wandeling door het park (vol met Filippino die aan het picknicken waren) was ook gezellig.

De volgende ochtend stond de reis naar El Nido voor de boeg. Vliegen om 08.00 (dus om 05.30 opstaan) en om 10.00 de bus halen voor een rit van ongeveer 6 uur. Een krap schema maar anders zouden we in Puerto Princesa, waar de vlucht heen was, nog 2 uur op een bus moeten wachten. En dus ’s avonds aankomen, en ook geen airco in de bus. Liever dus de bus van 10 uur!

Dankzij de chaos bij de bagageband leken we de bus te gaan missen, maar gelukkig vertrok ‘ie te laat. Reed voor onze neus weg maar de tricycle driver (een motor met zijspan en dakje) wist de bus in te halen zodat we alsnog mee konden. Hoera! We hebben de beste man maar een fooi gegeven, die uiteindelijk nog 20 peso’s hoger werd omdat hij naar goed filippijns gebruik plotseling geen wisselgeld had. Een standaard trucje hier. Overigens hebben we gemerkt dat er altijd wel ergens wisselgeld te vinden is als je dreigt dan maar minder te betalen dan de afgesproken prijs.

Anyway, de bus gehaald, en er volgde een mooie rit over het eiland Palawan. Langs rijstvelden, kleine dorpjes, bananenplantages, oerwoud en de prachtige zee. Vanuit de lucht was het al erg spectaculair om te zien overigens. Verschillende kleuren blauw en het rif zag je duidelijk liggen hier en daar, echt prachtig.

Anyway, volgens planning arriveerden we eind van de middag in El Nido, waar we ondanks het hoogseizoen en vakantieweek gewoon een eigen kamer konden vinden voor een kleine €10 per nacht. Wel zo klein dat we onze kont niet konden keren, maar het was toch alleen maar voor slapen dus no worries! ’s Avonds een prima pizza en biertje, en vroeg de mand in want we waren aardig kapot.

Om onszelf te compenseren voor het gereis van de afgelopen dagen zijn we de eerste dag lekker op het strand gaan liggen. Niet dat El Nido veel strand heeft, een strook van misschien een km lang en soms maar een meter breed haha, maar toch. Het strand van El Nido zelf is ook niet de hoofdreden om de reis erheen te ondernemen. Nee, dat was het duiken, dat hier prachtig is, zo hebben we ons laten vertellen door mede-duikers op de duiktrip in Australie.

En als bonus is het duiken niet alleen mooi, er liggen ook tig eilandjes voor de kust. Van die limestone kliffen, jungle en mooie, verlaten stranden aangezien de eilanden onbewoond zijn. Een lust voor het oog allemaal, zeker met die prachtige heldere zee erbij.
Nog wat leuke feitjes over El Nido, om aan te geven hoe klein het is: je kunt maar bi 1 tent pinnen, geldautomaten zijn er niet en er is alleen stroom tussen 14.00 en 06.00. Tenzij de stroom ook in die uren uitvalt, zoals 2 van de 3 nachten gebeurde haha. Nadeel is dan wel dat iedereen zijn generator aanzet, dus echt stil is het dan niet ‘nachts.

Anyway, lekker dagje strand dat op een of andere manier toch ook snel op het terras eindigde. Nouja terras, restaurantjes aan het strand die de hele inboedel gewoon in het zand zetten. Net zoals in Thailand worden hier elke ochtend / middag hele restaurants, barren en disco’s opgebouwd, dag in dag uit. Niet bepaald efficiënt maar hier kan het, want de lonen zijn toch laag.

Goed, hele dag dus lekker goedkoop bier zitten drinken in de zon en een beetje zitten kaarten, echt vakantieleven!

Op onze 2e dag zijn we de onderwaterwereld gaan bekijken. Eerst goed rondgekeken bij alle duikshops, en uiteindelijk geboekt bij een prima shop waar wij de enige twee voor die dag zouden zijn. In de meeste landen gaan ze dan helemaal niet maar hier is dat kennelijk niet aan de orde. Dus daar gingen we hoor! Wij tweeen, de gids en 2 hulpjongens die alles op en rond de boot deden en ons hielpen met de gear enzo. Eigenlijk hadden dus onze eigen assistenten op onze privé-tour, en dat voor de normale prijs. Ideaal!

Het duiken was briljant trouwens, man wat mooi! En ondanks dat we er nu al best een aantal gedaan hebben, zagen we weer veel bijzondere en nieuwe dingen. Een enorm koraalveld van allemaal dezelfde soort, 2 enorme scholen vissen, een octopus die voor onze neus van kleur veranderde, krabbetjes, nemo, 3 supergrote schildpadden (naast elkaar ook nog), lobsters, enorme pufferfish, enz. We waren weer helemaal voldaan.

En op de trip namen ze ons ook nog mee langs de mooiste plekjes van de eilandjes, zodat we het eilandhop-tourtje wat je hier kunt doen ook meteen konden afstrepen. We hebben geluncht op een bamboo ponton in een soort lagoon, een hele diepe inham in een van de eilandjes. Het leek het paradijs wel, zo mooi. Echt ongelooflijk.

Terug in het dorp hebben we ons weer op het terras genesteld met goedkoop bier en een pakje kaarten. Ondertussen lekker mensen kijken, wat in dit zogenaamd toeristische El Nido eigenlijk toch alleen maar Filippino zijn. Super schattige en mooie kindertjes die in het zand spelen, pappa en mamma staan erbij of proberen je op een fijne manier iets te verkopen. Fijn, en niet zo opdringerig als in Thailand of bijvoorbeeld Egypte. Nee is hier nee, en dat begrijpen ze ook meteen. Een keer nee is genoeg, en met een glimlach gaan ze weer verder. Heel vriendelijk en gastvrij allemaal.

Onze 3e dag in El Nido was bestemd voor een eilandtourtje, maar plannen zijn er om gewijzigd te worden! We hebben in plaats daarvan een kayak gehuurd en zijn zelf op pad gegaan. Voorraadje eten, wat bier en flessen water, en hop de zee op. Bij 3 verschillende stranden aangelegd en lekker gegeten, gezeten, gedronken, gelegen en gesnorkeld. We hebben 1 snorkelset uit Australie meegenomen zodat we geen geld hoeven te besteden aan het huren ervan, en dat hebben we er inmiddels wel aardig uit!

Het snorkelen was ook prachtig trouwens, en lekker avontuurlijk. Een beetje op de gok het water in en maar zien wat je tegenkomt! Dat is overigens genoeg hier, het zit vol leven. Ook boven water trouwens. Arenden, veel krabbetjes, lopende schelpen, en op het vasteland veel leuke zwerfhondjes (die gelukkig niet al te vals of vies zijn).

De volgende ochtend eindigde onze tijd in El Nido alweer. Helaas de bus gemist omdat we de wekker niet gehoord hadden, maar voor slechts 40 pesos extra konden we een uurtje later alsnog met een kleiner, sneller busje mee. Toch nog de vlucht gehaald! In Manila duurde het wel anderhalf uur voordat we een betrouwbare taxichauffeur vonden die begreep waar we heen wilden, maargoed. Het is allemaal goed gekomen.

De volgende ochtend zijn we wederom op het vliegtuig gestapt, nu naar Boracay. Het Ibiza van de Filippijnen geloof ik, maar ook Renesse. Erg veel locals, druk, toeristich, party-party enzo. Genoeg mogelijkheden ook om je geld flink uit te geven maar dat hebben we maar niet gedaan. Het hielp ook niet echt dat Steven alle dagen last van zijn maag had en de wc iets te vaak moest bezoeken, we zijn dan ook maar gewoon lekker op het eiland gebleven. Beetje strandhangen, slapen, cocktailtje drinken, zonsondergangen kijken, uit eten, biertjes en fruit shakes drinken. En zo vlogen de 4-5 dagen best snel voorbij. Mooi eiland wel. Fel wit strand, lichtblauwe zee en overal palmbomen. En schattige verkopers haha. Als je klaagt dat het bier te duur is roepen ze dat het 25 cl blikken zijn, en als je antwoord dat die helemaal niet bestaan hebben ze dat specifieke bier ineens helemaal niet meer. Yeah right :D

Ander mooi voorbeeld: naar het menu met ontbijt vragen, de apetisers voor je neus krijgen, specifiek vragen of ze wel ontbijt hebben, waarna het obertje klakkeloos “no” antwoord haha. Komt zijn baas erbij met zogenaamd de echte kaart, waren het allemaal diner-dingen haha. Ze proberen het altijd, tot aan het belachelijke toe. Wel grappig :D

Inmiddels zijn we aan onze monstertrip naar Koh Phangan, een eilanje in de golf van Thailand begonnen. Met de tricyle naar de pier, met de boot naar het grote buur-eiland, met een minivan 2,5 uur naar het grote vliegveld, vliegen naar Taipei met overstap in Manila, slapen op het vliegveld in Taipei, vliegen naar Surat Thani met overstap in Bangkok, en tot slot met een minibusje naar de pier om de boot naar Phangan te pakken. Als we geluk hebben redden we het in een uurtje of 30, als we pech hebben stranden we in Surat en wordt het nog een dag later. Welcome to the life of backpackers ;)


Liefs