Cambodja 2
Phnom Penh
Coole naam he? ;) Lekker exotisch en ver weg, een mooie naam om op je travel list te hebben! Ook qua avontuur, want man wat een stad. Volgens mij woont heel Cambodja er ofzo, een partij druk! Erg veel motors en scooters, relatief veel armoede maar ook meer dikke auto’s dan in je Amsterdam ofzo ziet. Arm en rijk leven hier duidelijk naast elkaar, dat heb ik niet eerder zo duidelijk gezien. Manilla is bijvoorbeeld ook arm, maar dat geldt echt voor iedereen lijkt het. In Phnom Penh is dat anders. We aariveerden rond het middaguur volgens mij, wimpelden de touts eenvoudig af en stapten in de tuktuk van een ventje dat volgens mij jonger was dan wij. Hij wist ons hostel echt wel te vinden zei hij! Na een kwartier zoeken en 4x keren hebben we hem samen met een local en onze kaart van de Lonely Planet eindelijk de goede kant op kunnen sturen. Het hostel was eigenlijk bagger maargoed, Het was een graadje of 40, we zweetten ons kapot en wehadden te weinig zin in verder zoeken. Zeker niet in Phnom Penh. Ik heb zelden zo’n drukke, benauwde, luidructhtige stad gezien met zulke vieze lucht. Je kon de smog haast aanwijzen. DieDiemondkapjes zijn zo gek nog niet haha.
In Phnom Penh hadden we eigenlijk niet zo heel veel te doen. Na de tempels van Ankor besloten we nu maar eens geen tempels te doen dus dat scheelde al. De boottocht over de Mekong was ook belachelijk duur (voor cambodjaanse begrippen dan, maar wij passen ons daar moeiteloos op aan). Qua planning resteerden dus alleen de Tuol Sleng gevangenis,en de Killing fields.
Allereerst een stukje geschiedenis. Halverwege de jaren 70 kwam de Rode Khmer aan de macht hier na een coup. Deze communistische marxistische beweging onder leiding van Pol Pot vond dat iedereen opophet land moest werken en duldde geen tegenstand. Etnische minderheden, opstanders, en mensen die intelligent waren (een bril dragen was al genoeg) konden daar misschien lastig over gaan doen, en moesten dus dood. Liever een onschuldige gedood, dan een schuldige laten lopen was het devies. Dit resulteerde in een genocide tegen de eigen burgers die zijn weerga niet kende. De Kmher Rouge was ruim 3 jaar aan de macht en in die periode zijn ongeveer 3 miljoen van de 8 miljoen Cambodjanen geexecuteerd of bezweken omdat ze zonder eten dagenlang moesten werken op de rijstvelden, of doodgingen aan ziektes omdat er geen medicijnen waren. Pol Pot is de Hitler van Cambodja.
Om die gebeurtenissen een plek te geven zijn de Tuol Sleng gevangenis en de killing fiels van Choeng Eck omgeturnd tot musea. Tuol Sleng is een voormalige basisschool middenin de stad waar mensen gevangen zaten, voordat ze werden afgevoerd naar Choeng Eck (een voormalige chinense begraafplaats op het platteland) om geexecuteerd te worden. Slechts 7 mensen hebben Tuol Sleng overleefd, op Choen Eck zijn ongeveer 20.000 mensen geexecuteerd en gedumpt in 120 massagraven.
Niet de meest gezellige ‘toeristische attracties’ dus, maar wel iets wat je niet over kunt slaan zonder Cambodja goed te kunnen begrijpen.
Tuol Sleng hebben we de eerste dag gedaan, en dt was een nogal surrealistisch bezoek. Een oud school middenin de stad, met vogels, een parkje, speeltoestellen, een soort serene rust. Maar binnenin overal kamertjes met martelwerktuig, ijzeren bedden, boeien, kleine celletjes, etc. Nu kun je daar nog onbewust bij denken van goh, in de Londen Dungeons ziet het er net zo uit en dat is niet echt maar gemaakt. Maar de wanden met foto’s van slachtoffers (iedereen die binnen kwam werd op de foto gezet) maken het een stuk realistischer. Stuk voor stuk mensen die (vaak zonder het te weten) de dood tegemoet gaan, soms zie je letterlijk de angst in de ogen van de mannen, vrouwen en kinderen die hier zonder proces onder erbarmelijke omstandigheden werden opgesloten. Eng allemaal, zeker in die lokalen met vrolijke gele kleuren. Dan wordt zo’n gele oude, smoezelige vloer met prikkeldraad voor de ramen ineens weer heel naargeestig.
Meest schokkend vond ik de schedels en botten waar we ineens ‘ tegenaan’ liepen. We wisten niet dat die hier ook lagen dus dat was wel even schrikkend. Een vitrinekast vol schedels, kleding van gegvangernen, tanden, botten.. Heel naar allemaal. Diep onder de indruk liepen we twee uur later weer naar buiten. Een hele aparte plek. Een soort Auswkracht midden in de stad, waar nu vrolijk kinderen spelen.
‘s Avonds uiteraard wel weer een lekker hapje gegeten en een biertje gedronken, het blijft immers vakantie ;-)
De volgende ochtend zijn we bijtijds opgestaan voor de Killing fields. Ook dit was een bijzondere en bizarre plek. Het begin is allemaal nog wel normaal en vriendelijk met een monument (daarover straks meer) en wat bordjes met informatie, later wordt het ronduit creepy.
Op aanraden van internet hadden we Audio Guide erbij genomen zodat je veel informatie krijgt over de fields, de geschiedenis van de Khmer en de plekken waar je naar het betreffende hoofdstuk mag luisteren. Denk aan “ hier stapten ze uI de vrachtwagens”, “hier werden ze opgesloten”, “hier hingen de messen, knuppels, zeisen etc waar ze mee vermoord werden”. Kogels waren duur dus het liefst werden de mensen dood geknuppeld, kelen doorgesneden aan palmbladeren, schedels ingeslagen, onthoofd, of doodgeslagen tegen een boom.
Na een paar relatief normale stopplekken kwamen we bij het grootste massagraf, waar 450 mensen in gevonden zijn. Een kuil van 5x8m, waar je de botten kledingstukken en de dood nog ziet zitten. Vrij schokkend. Als eerbetoon hangen veel mensen een polsbandie aan het hekje, wij hebben dat uiteraard ook gedaan. De foto's erbij van hoe het eruit zag bij ontdekking zijn redelijk gruwelijk. Half vergane lichamen en grote stapels botten.
Daarna kwamen we langs nog veel meer kuilen, stuk voor stuk met weerzingwekkende verhalen. De ergste was wel de boom des doods. Toen deze plek ontdekt werd, werde er op een dikke boom bloed, hersenen en stukjes schedel gevonden. Na wat graafwerk werd ernaast een massagraf ontdekt waar vrouwen, kinderen en baby's in gedumpt waren. Uit verklaringen is later gebleken dat die vermoord zijn door ze a hun benen rond. te slingeren, met hun hoofden tegen de boom aan. Gewoon ziekelijk.
De wandeling eindigde bij de pagode cq het herdenkingsmonument. Deze pagode is 7 verdiepingen hoog en ligt helemaal vol schedels en botten. Creepy.
Niet eens alle slachtsoffers liggen er btw, uit respect hebben ze sommige graven maar gelaten voor wat ze zijn.
Al met al een heftig bezoek, erg indrukwekkend. En des te meer knap als je ziet hoe Cambodja zich opricht, amper 35 jaar naar ruim een kwart van de bevolking als honden vermoord werd. Daar kun je alleen maar respect voor hebben.
Terug in de stad hebben we vooral niets gedaan totdat onze avondbus naar Sihanoukville vertrok. Daar kwamen we rond middernacht aardig gesloopt aan. Wel nog een leuk hutje op het strand ontdekt dus de volgende ochtend meteen weer uitgecheckt van het hostel. We hebben 3 nachten in een prachtig rieten hutje geslapen, idyllisch ten top! Verder in Sihanoukville veel geslapen, biertjes gedronken, sportief nog een half uur over het strand gerend en ons visum voor Vietnam geregeld bij de ambassade aldaar. Ook weer gedaan! Verder was het vooral onthaasten en rondhangen. Sjors, een anders Nederlander, was daarbij ook goed gezelschap. Ook nog een avond lokale lekkernijen en biertjes gedronken met de manager van het hotel waar ons hutje bij hoort. Dikke prima!
Tot slot hebben we de nachtbus naar Vietnam geboekt. Dag Cambodja! Tof en mooi land. De mensen groeten je meestal vriendelijk, men is gastvrij, service staat hoog in het vaandel, het is werkelijk spotgoedkoop en ook nog eens mooi. Denk aan diepgroene kleuren als achtergrond bij de prachtige tempels van Ankor, of mooie zonsondergangen aan de lege, rustige stranden. Phnom Penh is van dat alles het tegenovergestelde, maar daar wen je denkt ik ook wel aan als je de tijd neemt.
Het enige wat Cambodja mist om toeristen langer binnenboord reacties houden is highlights. In een week kun je heel veel doen, verder is het vooral een land om lekker doorheen te trekken zonder specifiek iets te doen. Beleven zeg maar, maar niet iedereen heeft daar het geduld voor.
Hoe dan ook, ons beviel het!
Steven en Ramona
Coole naam he? ;) Lekker exotisch en ver weg, een mooie naam om op je travel list te hebben! Ook qua avontuur, want man wat een stad. Volgens mij woont heel Cambodja er ofzo, een partij druk! Erg veel motors en scooters, relatief veel armoede maar ook meer dikke auto’s dan in je Amsterdam ofzo ziet. Arm en rijk leven hier duidelijk naast elkaar, dat heb ik niet eerder zo duidelijk gezien. Manilla is bijvoorbeeld ook arm, maar dat geldt echt voor iedereen lijkt het. In Phnom Penh is dat anders. We aariveerden rond het middaguur volgens mij, wimpelden de touts eenvoudig af en stapten in de tuktuk van een ventje dat volgens mij jonger was dan wij. Hij wist ons hostel echt wel te vinden zei hij! Na een kwartier zoeken en 4x keren hebben we hem samen met een local en onze kaart van de Lonely Planet eindelijk de goede kant op kunnen sturen. Het hostel was eigenlijk bagger maargoed, Het was een graadje of 40, we zweetten ons kapot en wehadden te weinig zin in verder zoeken. Zeker niet in Phnom Penh. Ik heb zelden zo’n drukke, benauwde, luidructhtige stad gezien met zulke vieze lucht. Je kon de smog haast aanwijzen. DieDiemondkapjes zijn zo gek nog niet haha.
In Phnom Penh hadden we eigenlijk niet zo heel veel te doen. Na de tempels van Ankor besloten we nu maar eens geen tempels te doen dus dat scheelde al. De boottocht over de Mekong was ook belachelijk duur (voor cambodjaanse begrippen dan, maar wij passen ons daar moeiteloos op aan). Qua planning resteerden dus alleen de Tuol Sleng gevangenis,en de Killing fields.
Allereerst een stukje geschiedenis. Halverwege de jaren 70 kwam de Rode Khmer aan de macht hier na een coup. Deze communistische marxistische beweging onder leiding van Pol Pot vond dat iedereen opophet land moest werken en duldde geen tegenstand. Etnische minderheden, opstanders, en mensen die intelligent waren (een bril dragen was al genoeg) konden daar misschien lastig over gaan doen, en moesten dus dood. Liever een onschuldige gedood, dan een schuldige laten lopen was het devies. Dit resulteerde in een genocide tegen de eigen burgers die zijn weerga niet kende. De Kmher Rouge was ruim 3 jaar aan de macht en in die periode zijn ongeveer 3 miljoen van de 8 miljoen Cambodjanen geexecuteerd of bezweken omdat ze zonder eten dagenlang moesten werken op de rijstvelden, of doodgingen aan ziektes omdat er geen medicijnen waren. Pol Pot is de Hitler van Cambodja.
Om die gebeurtenissen een plek te geven zijn de Tuol Sleng gevangenis en de killing fiels van Choeng Eck omgeturnd tot musea. Tuol Sleng is een voormalige basisschool middenin de stad waar mensen gevangen zaten, voordat ze werden afgevoerd naar Choeng Eck (een voormalige chinense begraafplaats op het platteland) om geexecuteerd te worden. Slechts 7 mensen hebben Tuol Sleng overleefd, op Choen Eck zijn ongeveer 20.000 mensen geexecuteerd en gedumpt in 120 massagraven.
Niet de meest gezellige ‘toeristische attracties’ dus, maar wel iets wat je niet over kunt slaan zonder Cambodja goed te kunnen begrijpen.
Tuol Sleng hebben we de eerste dag gedaan, en dt was een nogal surrealistisch bezoek. Een oud school middenin de stad, met vogels, een parkje, speeltoestellen, een soort serene rust. Maar binnenin overal kamertjes met martelwerktuig, ijzeren bedden, boeien, kleine celletjes, etc. Nu kun je daar nog onbewust bij denken van goh, in de Londen Dungeons ziet het er net zo uit en dat is niet echt maar gemaakt. Maar de wanden met foto’s van slachtoffers (iedereen die binnen kwam werd op de foto gezet) maken het een stuk realistischer. Stuk voor stuk mensen die (vaak zonder het te weten) de dood tegemoet gaan, soms zie je letterlijk de angst in de ogen van de mannen, vrouwen en kinderen die hier zonder proces onder erbarmelijke omstandigheden werden opgesloten. Eng allemaal, zeker in die lokalen met vrolijke gele kleuren. Dan wordt zo’n gele oude, smoezelige vloer met prikkeldraad voor de ramen ineens weer heel naargeestig.
Meest schokkend vond ik de schedels en botten waar we ineens ‘ tegenaan’ liepen. We wisten niet dat die hier ook lagen dus dat was wel even schrikkend. Een vitrinekast vol schedels, kleding van gegvangernen, tanden, botten.. Heel naar allemaal. Diep onder de indruk liepen we twee uur later weer naar buiten. Een hele aparte plek. Een soort Auswkracht midden in de stad, waar nu vrolijk kinderen spelen.
‘s Avonds uiteraard wel weer een lekker hapje gegeten en een biertje gedronken, het blijft immers vakantie ;-)
De volgende ochtend zijn we bijtijds opgestaan voor de Killing fields. Ook dit was een bijzondere en bizarre plek. Het begin is allemaal nog wel normaal en vriendelijk met een monument (daarover straks meer) en wat bordjes met informatie, later wordt het ronduit creepy.
Op aanraden van internet hadden we Audio Guide erbij genomen zodat je veel informatie krijgt over de fields, de geschiedenis van de Khmer en de plekken waar je naar het betreffende hoofdstuk mag luisteren. Denk aan “ hier stapten ze uI de vrachtwagens”, “hier werden ze opgesloten”, “hier hingen de messen, knuppels, zeisen etc waar ze mee vermoord werden”. Kogels waren duur dus het liefst werden de mensen dood geknuppeld, kelen doorgesneden aan palmbladeren, schedels ingeslagen, onthoofd, of doodgeslagen tegen een boom.
Na een paar relatief normale stopplekken kwamen we bij het grootste massagraf, waar 450 mensen in gevonden zijn. Een kuil van 5x8m, waar je de botten kledingstukken en de dood nog ziet zitten. Vrij schokkend. Als eerbetoon hangen veel mensen een polsbandie aan het hekje, wij hebben dat uiteraard ook gedaan. De foto's erbij van hoe het eruit zag bij ontdekking zijn redelijk gruwelijk. Half vergane lichamen en grote stapels botten.
Daarna kwamen we langs nog veel meer kuilen, stuk voor stuk met weerzingwekkende verhalen. De ergste was wel de boom des doods. Toen deze plek ontdekt werd, werde er op een dikke boom bloed, hersenen en stukjes schedel gevonden. Na wat graafwerk werd ernaast een massagraf ontdekt waar vrouwen, kinderen en baby's in gedumpt waren. Uit verklaringen is later gebleken dat die vermoord zijn door ze a hun benen rond. te slingeren, met hun hoofden tegen de boom aan. Gewoon ziekelijk.
De wandeling eindigde bij de pagode cq het herdenkingsmonument. Deze pagode is 7 verdiepingen hoog en ligt helemaal vol schedels en botten. Creepy.
Niet eens alle slachtsoffers liggen er btw, uit respect hebben ze sommige graven maar gelaten voor wat ze zijn.
Al met al een heftig bezoek, erg indrukwekkend. En des te meer knap als je ziet hoe Cambodja zich opricht, amper 35 jaar naar ruim een kwart van de bevolking als honden vermoord werd. Daar kun je alleen maar respect voor hebben.
Terug in de stad hebben we vooral niets gedaan totdat onze avondbus naar Sihanoukville vertrok. Daar kwamen we rond middernacht aardig gesloopt aan. Wel nog een leuk hutje op het strand ontdekt dus de volgende ochtend meteen weer uitgecheckt van het hostel. We hebben 3 nachten in een prachtig rieten hutje geslapen, idyllisch ten top! Verder in Sihanoukville veel geslapen, biertjes gedronken, sportief nog een half uur over het strand gerend en ons visum voor Vietnam geregeld bij de ambassade aldaar. Ook weer gedaan! Verder was het vooral onthaasten en rondhangen. Sjors, een anders Nederlander, was daarbij ook goed gezelschap. Ook nog een avond lokale lekkernijen en biertjes gedronken met de manager van het hotel waar ons hutje bij hoort. Dikke prima!
Tot slot hebben we de nachtbus naar Vietnam geboekt. Dag Cambodja! Tof en mooi land. De mensen groeten je meestal vriendelijk, men is gastvrij, service staat hoog in het vaandel, het is werkelijk spotgoedkoop en ook nog eens mooi. Denk aan diepgroene kleuren als achtergrond bij de prachtige tempels van Ankor, of mooie zonsondergangen aan de lege, rustige stranden. Phnom Penh is van dat alles het tegenovergestelde, maar daar wen je denkt ik ook wel aan als je de tijd neemt.
Het enige wat Cambodja mist om toeristen langer binnenboord reacties houden is highlights. In een week kun je heel veel doen, verder is het vooral een land om lekker doorheen te trekken zonder specifiek iets te doen. Beleven zeg maar, maar niet iedereen heeft daar het geduld voor.
Hoe dan ook, ons beviel het!
Steven en Ramona
Mooi geschreven, ik was mijn bezoek aan pnhom Penn en het bier om het.te verwerken aan het herbeleven. Geniet er nog even van ,groetjes